آیا مصونیت جمعی در برابر ویروس کرونا ممکن است سرعت گسترش بیماری را کاهش دهد؟در این مطلب توضیحاتی را درباره نحوه عملکرد مصونیت جمعی در برابر ویروس کرونا و آنچه کارشناسان درباره تأثیر احتمالی آن بر بیماری همه‌گیر کووید-19 می‌گویند ارائه می‌دهیم.
چرا مصونیت جمعی مهم است؟
مصونیت جمعی زمانی اتفاق می‌افتد که بخش بزرگی از جامعه در برابر بیماری مصون بماند و احتمال شیوع بیماری از فردی به فرد دیگر کم بشود. درنتیجه در صورت وقوع مصونیت جمعی کل جامعه محافظت می‌شود.
غالباً، برای شیوع بیماری درصدی از مردم باید توانایی ابتلا به بیماری را داشته باشند. به این نسبت آستانه شیوع بیماری گفته می‌شود. اگر نسبت جمعیتی که در برابر بیماری ایمن هستند بیشتر از این آستانه باشد، شیوع بیماری کاهش می‌یابد. این به‌عنوان آستانه مصونیت جمعی شناخته می‌شود.
مقاله‌های مرتبط:
- اندوه و افسردگی ناشی از ویروس کرونا
- عوارض و اثرات بلند مدت کرونا
- آیا ویتامین D ریسک ابتلا به کرونا را کاهش می دهد؟
برای دستیابی به مصونیت جمعی، چند درصد از جامعه نیاز به مصونیت دارد؟ این موضوع از بیماری به بیماری دیگر متفاوت است. هر چه یک بیماری مسری‌تر باشد، نسبت جمعیتی که برای جلوگیری از شیوع بیماری باید در برابر بیماری مصون باشند، بیشتر خواهد بود. به‌عنوان‌مثال، سرخک یک بیماری بسیار مسری است. تخمین زده می‌شود که 94٪ از مردم برای قطع زنجیره انتقال باید به مصونیت رسیده باشند.
مصونیت جمعی چگونه حاصل می‌شود؟
دو راه برای وقوع مصونیت جمعی در برابر ویروس کرونا وجود دارد: واکسن‌ها و عفونت طبیعی
واکسن‌ها
واکسیناسیون برای ویروس عامل کووید-19 یک روش ایده آل برای دستیابی به مصونیت جمعی است. واکسن‌ها بدون ایجاد بیماری یا ایجاد عوارض، ایمنی ایجاد می‌کنند. مصونیت جمعی امکان محافظت از جمعیت در برابر بیماری را فراهم می‌کند. ازجمله کسانی که نمی‌توانند واکسینه شوند، مانند نوزادان تازه متولدشده یا کسانی که سیستم ایمنی بدنشان به خطر افتاده هستند. با استفاده از مفهوم مصونیت جمعی، واکسن‌ها بیماری‌های مسری کشنده مانند آبله، فلج اطفال، دیفتری، سرخجه و بسیاری دیگر از بیماری‌های مسری را با موفقیت کنترل کرده‌اند. سازمان غذا و داروی ایالات‌متحده به تعدادی واکسن کووید-19 در ایالات‌متحده مجوز استفاده اضطراری را داده است.
رسیدن به مصونیت جمعی از طریق واکسیناسیون گاهی اوقات دارای اشکالاتی است. تداوم اثر در برخی واکسن‌ها می‌تواند به‌مرور کاهش یابد و نیاز به واکسیناسیون مجدد دارد. گاهی اوقات افراد تمام دز واکسنی را که برای محافظت کامل در برابر بیماری لازم است دریافت نکنند.
بعلاوه، برخی از افراد ممکن است به دلیل عقاید مذهبی، ترس در مورد خطرات احتمالی یا بدبینی نسبت به فواید واکسیناسیون، به واکسن اعتراض کنند. اگر نسبت افراد واکسینه شده در یک جامعه به زیر آستانه مصونیت جمعی برسد، قرار گرفتن در معرض بیماری مسری می‌تواند منجر به گسترش سریع بیماری شود. سرخک اخیراً در مناطق مختلف جهان با نرخ واکسیناسیون نسبتاً کم، ازجمله ایالات‌متحده، دوباره زنده شده است. مخالفت با واکسن‌ها می‌تواند مصونیت واقعی جمعی را به چالش بکشد.
عفونت طبیعی
مصونیت جمعی همچنین می‌تواند هنگامی حاصل شود که تعداد کافی از مردم به یک بیماری مبتلا شده، بهبود پیداکرده و در بدنشان آنتی‌بادی علیه مبارزه با عفونت احتمالی در آینده تولیدشده است. به‌عنوان‌مثال، کسانی که در سال 1918 از همه‌گیری آنفلوانزا جان سالم به دربردند بعداً در برابر عفونت با آنفلوانزای H1N1، یک نوع فرعی از آنفلوانزا ایمن بودند. در طول شیوع آنفلوانزا در سال 10-2009، H1N1 باعث ایجاد نوعی عفونت تنفسی در انسان شد که تحت عنوان آنفولانزای خوکی نام گرفت.
بااین‌وجود، تکیه بر عفونت طبیعی جامعه برای ایجاد مصونیت جمعی در برابر ویروسی که باعث کووید-19 می‌شود، برخی از مشکلات اساسی را به همراه دارد. اول اینکه، هنوز مشخص نیست که آیا آلودگی به ویروس کووید-19 باعث می‌شود فرد در برابر عفونت احتمالی در آینده مصونیت داشته باشد یا خیر.
تحقیقات نشان می‌دهد که پس از عفونت با بعضی از نسخه‌های ویروس کرونا، عفونت مجدد با همان ویروس – اگرچه معمولاً خفیف است و فقط در کسری از افراد اتفاق می‌افتد – پس از گذشت چند ماه یا چند سال امکان‌پذیر است. برای تعیین اثر محافظتی آنتی‌بادی‌های ویروس در افرادی که آلوده‌شده‌اند، تحقیقات بیشتری لازم است.
دوم اینکه حتی اگر عفونت با ویروس کووید-19 ایمنی طولانی‌مدت ایجاد کند، تعداد زیادی از افراد برای رسیدن به آستانه مصونیت جمعی مجبور به آلوده شدن هستند. کارشناسان تخمین می‌زنند که در ایالات‌متحده، 70٪ از جمعیت – بیش از 200 میلیون نفر – برای جلوگیری از همه‌گیری، باید به کووید-19 آلوده شوند و سپس بهبود یابند. اگر بسیاری از افراد به‌طور هم‌زمان با کووید-19 بیمار شوند، سیستم مراقبت‌های بهداشتی و درمانی به‌سرعت دچار مشکل می‌شود. این مقدار عفونت می‌تواند منجر به بروز عوارض جدی و میلیون‌ها مرگ به‌خصوص در افراد مسن و افرادی که بیماری مزمن دارند، شود.
چگونه می‌توانید سرعت انتقال ویروس کووید-19 را کاهش دهید؟
کاهش سرعت انتشار ویروس کووید-19 و محافظت از افراد در معرض خطر ابتلا به بیماری، ازجمله بزرگ‌سالان مسن و کودکان، بسیار مهم است. در صورت امکان، واکسن کووید-19 بزنید. همچنین، برای کاهش خطر عفونت اقدامات لازم را انجام دهید:
- از تماس نزدیک (در حدود 6 فوت یا 2 متر) با کسی که بیمار است یا علائم آن را دارد خودداری کنید.
- فاصله بین خود و دیگران را حفظ کنید (در حدود 6 فوت یا 2 متر). به خاطر داشته باشید برخی از افراد ممکن است ویروس کووید-19 داشته و آن را به دیگران منتقل کنند. حتی اگر علائمی نداشته باشند یا از ابتلایشان به کووید-19 اطلاع نداشته باشند.
- از ازدحام جمعیت خصوصاً در مکانهای سربسته که تهویه خوبی ندارند، خودداری کنید.
- دستان خود را حداقل به مدت حداقل 20 ثانیه با آب و صابون بشویید. یا از ضدعفونی‌کننده دست با پایه الکل استفاده کنید که حاوی حداقل 60٪ الکل باشد.
- در فضاهای عمومی مانند فروشگاه مواد غذایی که اجتناب از تماس نزدیک با دیگران مشکل است، صورت خود را با ماسک صورت پارچه‌ای بپوشانید. در صورت وجود ممکن است از ماسک‌های جراحی استفاده شود. ماسک‌های تنفسی N95 باید مختص ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی باشد.
- هنگام سرفه یا عطسه دهان و بینی خود را با آرنج خود یا یک دستمال بپوشانید. دستمال استفاده‌شده را دور بریزید.
- از دست زدن به چشم، بینی و دهان خودداری کنید.
- اگر بیمار هستید از به اشتراک گذاشتن ظرف، لیوان، ملافه و سایر وسایل خانه خودداری کنید.
- روزانه سطوح با لمس زیاد مانند دستگیره‌های در، کلیدهای روشنایی، وسایل الکترونیکی و پیشخوان‌ها را تمیز و ضدعفونی کنید.
- اگر بیمار هستید، به محل کار، مدرسه و مکانهای عمومی نروید و در خانه بمانید. مگر اینکه قصد مراجعه به بیمارستان را داشته باشید. اگر بیمار هستید از وسایل حمل‌ونقل عمومی، تاکسی و مسافرت خودداری کنید.
