آیا نگران این هستید که نوجوان شما دیگر از گذراندن وقت با خانواده لذت نبرد؟ شما در حال برنامه‌ریزی و سازماندهی فعالیت‌های خانوادگی بوده‌اید. اما نوجوانان شما از پیوستن به آن امتناع می ورزند و ترجیح می‌دهند با دوستان خود معاشرت کنند یا در اتاق آنها بمانند. اما چرا نوجوانان تمایل به گذراندن وقت با خانواده را ندارند؟ چگونه با نوجوانان صمیمیت ایجاد کنیم؟
اگر به نظر می رسد نوجوان شما در حال کناره گیری است، آیا باید آن را بپذیرید؟ تحقیقات نشان می‌دهد که نوجوانان از زمان با کیفیت با خانواده، به ویژه غذا خوردن با هم و فعالیت‌های اوقات فراغت سود می‌برند.
در این مقاله، دلایل احتمالی اینکه چرا نوجوان شما نمی‌خواهد با خانواده وقت بگذراند را مورد بحث قرار می‌دهیم. همچنین نکاتی را در مورد نحوه رسیدگی به این مشکل درج خواهیم کرد. مهارت‌های ضروری برای برقراری ارتباط موثر با نوجوانان چه هستند؟ نقش والدین در ایجاد محیطی امن و صمیمی برای نوجوانان چیست؟ برای بررسی عوامل مختلف عدم تمایل نوجوانان به گذراندن وقت با خانواده با چرا همراه باشید.
استقلال یا انزوا؟ دلیل جدایی عاطفی نوجوانان از خانواده
چرا نوجوانان ممکن است نخواهند وقت خود را با خانواده بگذرانند؟ تمایل به استقلال بیشتر بخشی طبیعی از بزرگ شدن است. این مرحله از زندگی با فرآیندی به نام فردی شدن مشخص می‌شود، بخشی طبیعی از بالغ شدن. در این دوران، نوجوانان خود را از نفوذ والدین خود جدا می‌کنند. این به آنها امکان می‌دهد استقلال خود را ایجاد کنند و احساس قوی تری از خود به دست آورند.
چند دلیل احتمالی وجود دارد که چرا نوجوان شما نیاز شدیدی به رشد فردیت خود دارد، از جمله:
رشد مغز: در طول این مرحله، نوجوانان شما در زمینه هایی مانند هوش، تصمیم گیری و استدلال رشد می‌کنند. آنها اطلاعات را به شیوه ای پیچیده تر پردازش می‌کنند. این همچنین به این معنی است که آنها احتمالاً در مورد موضوعات مختلف نظرات و قضاوت های منحصر به فرد خودشان را دارند.
تأثیر همسالان: نوجوانان برای ارتباط با همسالان خود ارزش بیشتری قائل می‌شوند. آنها ممکن است بتوانند با دوستان خود ارتباط بهتری برقرار کنند و باعث شود که برای حمایت عاطفی بیشتر به دوستان خود تکیه کنند.
نیاز به پذیرش اجتماعی: مطالعات تحقیقاتی نشان می‌دهد که نوجوانان معمولاً نیاز قوی‌تری به تناسب و پذیرش پیدا می‌کنند. این می‌تواند باعث شود که آنها زمان بیشتری را با دوستان خود بگذرانند تا با والدینشان.
میل به تجربیات بدیع: بیشتر نوجوانان دوست دارند کاوش و آزمایش کنند. آنها علایق جدیدی ایجاد می‌کنند که ممکن است با سنت ها و فعالیت‌های خانواده همخوانی نداشته باشد.
وقتی نوجوانانتان به گذراندن وقت با خانواده «نه» می‌گویند ممکن است احساس ناراحتی کنید. اما تمایل نوجوانان شما به مستقل بودن به این معنی نیست که شما به عنوان والدین شکست خورده‌اید. این تغییر اغلب بخشی طبیعی از سفر به سوی بزرگسالی است.
بیشتر بخوانید: بدون آنکه بدانید، با این 7 رفتار دیگران را از خود می‌رانید
علامت‌هایی که نشان می‌دهد نوجوان شما می‌خواهد از خانواده دور باشد
فرزندپروری به خصوص در رابطه با نوجوانان یک تجربه همیشه در حال تغییر است. همانطور که فرزندان شما وارد این مرحله از زندگی می‌شوند، ممکن است متوجه تغییراتی در رفتار و تعامل آنها با دیگران شوید.
شاخص‌های رفتاری نوجوانان
نشانه هایی که نشان می‌دهد نوجوانان شما نمی‌خواهند وقت خود را با خانواده بگذرانند شامل موارد زیر است:
- آنها اغلب با دوستان بیرون از خانه هستند یا در فعالیت‌های فوق برنامه زیادی شرکت می‌کنند.
- آنها نمی‌خواهند با شما دیده شوند (به عنوان مثال، از شما می‌خواهند که آنها را یک بلوک دورتر از مقصدشان رها کنید).
- آنها اغلب بهانه‌ای برای از دست دادن گردهمایی‌ها یا فعالیت‌های خانوادگی می‌آورند.
- نیاز آنها به حریم خصوصی افزایش می‌یابد (به عنوان مثال، آنها اغلب در اتاق خود را قفل می‌کنند).
- آنها زمان بیشتری را صرف کشف سرگرمی‌ها یا علایق جدید می‌کنند.
- صحبت هایی که با آنها دارید کوتاه و یک طرفه است.
شاخص‌های عاطفی نوجوانان
همچنین ممکن است متوجه شوید که احساسات، زبان بدن و لحن گفتار نوجوانانتان وقتی در اطراف شما هستند تغییر می‌کند. در اینجا چند شاخص عاطفی وجود دارد که نشان می‌دهد نوجوانان شما نمی‌خواهند وقت خود را با خانواده بگذرانند:
- زبان بدن یا لحن آنها نشان می‌دهد که در اطراف شما ناراضی یا بی‌علاقه هستند (مثلاً دست‌های ضربدری، عدم تماس چشمی).
- از نظر عاطفی دور یا جدا به نظر می‌رسند.
- درگیری‌ها بین شما و نوجوانانتان افزایش می‌یابد.
- آنها در مورد افکار، احساسات یا مشکلات خود با شما بحث نمی‌کنند.
- در طول فعالیت‌های خانوادگی، آنها فاقد اشتیاق هستند.
نوجوانان شما به طور طبیعی نیاز بیشتری به استقلال خواهند داشت که منجر به تغییرات ذکر شده در بالا می شود. با گفتن این موضوع، باید در نظر بگیرید که چگونه با نوجوانان خود ارتباط برقرار می‌کنید و چگونه با آنها رفتار می‌کنید.
روش‌های فرزندپروری که در دوران کودکی به خوبی کار می‌کردند، بعید است که در نوجوانی آنها نیز به کار بیایند.
بیشتر بخوانید: 7 علامت هشدار دهنده در روابط: آیا شریک زندگیتان پنهانی خواهان جدایی است؟
چگونه نوجوانان خود را در فعالیت‌های خانوادگی مشارکت دهیم؟
به عنوان والدین، ممکن است وقتی نوجوانانتان برنامه‌هایی را که شما پیشنهاد می‌کنید و آنها رد می‌کنند، ناراحت شوید. در هنگام ناامیدی، ممکن است به آنها نق بزنید یا از آنها انتقاد کنید. نوجوانان به ویژه در این مرحله از زندگی خود نسبت به انتقاد حساس هستند. بنابراین این می‌تواند نتیجه معکوس داشته باشد و باعث شود که آنها حتی بیشتر از خانواده فاصله بگیرند. در عوض، در اینجا مواردی وجود دارد که می‌توانید برای تشویق نوجوانان خود به شرکت در فعالیت‌های خانوادگی انجام دهید.
راهکارهای عملی برای افزایش صمیمیت و تعامل بین نوجوانان و خانواده
- اجازه دهید آنها برای فعالیت برنامه ریزی کنند
- می‌توانید به نوجوانان خود اجازه دهید تصمیم بگیرند که خانواده چه کاری باید انجام دهند. انجام نوبت برای برنامه ریزی برای خانواده می‌تواند باعث شود همه احساس مشارکت و ارتباط بیشتری داشته باشند.
- فعالیت هایی را انتخاب کنید که از آنها لذت می‌برند
- از نوجوانان خود بخواهید کارهایی را که دوست دارند انجام دهند پیشنهاد دهند. تا زمانی که پیشنهادات آنها ایمن و معقول است، آنها را امتحان کنید.
- از قبل به آنها بگویید
- اگر قصد دارید کاری را به عنوان خانواده انجام دهید، از قبل به نوجوانان خود اطلاع دهید. از آنها بپرسید که آیا تاریخ یا زمان ترجیحی دارند یا خیر. این نشان می دهد که به وقت آنها احترام می گذارید.
- انتظارات خود را به اشتراک بگذارید
- بنشینید و در مورد موارد غیر قابل مذاکره با نوجوانان خود صحبت کنید. رویدادها و فعالیت‌هایی را که باید بخشی از آنها باشند، اولویت‌بندی کنید و این را به یک قانون خانه برای نوجوانان خود تبدیل کنید. اینها ممکن است شامل مواردی مانند جشن تولد یکی از اعضای خانواده یا شرکت در یک سنت خانوادگی سالانه باشد.
- روال‌ها و سنت های خانوادگی را ایجاد کنید
- برای مثال، ممکن است تصمیم بگیرید که هر یکشنبه عصر به عنوان خانواده غذا بخورید یا هر جمعه آخر ماه با هم فیلم تماشا کنید. داشتن فعالیت‌های برنامه ریزی شده و روتین می‌تواند فشار برنامه ریزی را از بین ببرد و فرهنگ گذراندن وقت با هم به عنوان یک خانواده را ایجاد کند.
راه‌هایی برای پرداختن به نوجوانی که نمی‌خواهد با خانواده باشد
آیا تا به حال به این فکر کرده اید که وقتی نوجوانان شما را از خودشان دور می‌کنند چه باید بکنید؟ شاید نوجوان شما خودش را نسبت ارتباط خانوادگی ایزوله کرده و هنگامی که با او صحبت می‌کنید هم اهمیتی نمی‌دهد.
هیچ پدر و مادری کامل نیست. اما هنوز برای ما به عنوان والدین مهم است که در مورد نحوه رفتار و ارتباط با نوجوانان خود فکر کنیم. در اینجا چند نکته وجود دارد که چگونه می‌توانید پیوند قوی‌تری با نوجوانان خود ایجاد کنید و آنها را به گذراندن وقت با خانواده تشویق کنید.
درک علایق و نیازهای نوجوانان برای ایجاد ارتباطی عمیق
- به مرزها و حریم خصوصی آنها احترام بگذارید
- نوجوانان شما ممکن است از شما فاصله بگیرند اگر شما از مرزهای آنها فراتر بروید. برخی از مثال‌ها عبارتند از پرسیدن بیش از حد سؤال، خواندن مکرر پیام‌های متنی آنها و اجازه ندادن به آنها برای معاشرت با دوستانشان.
- وقتی صحبت می کنند گوش کنید
- هنگامی که نوجوانان شما علایق، مبارزات یا رویدادهای روز خود را به اشتراک می‌گذارند، مهم است که فعالانه گوش دهید. از قطع حرف آنها یا صحبت کردن میان حرف آنها خودداری کنید. احساسات و نظرات آنها را بپذیرید. این یک فضای امن از نظر احساسی برای آنها ایجاد می‌کند.
- از سرزنش و انتقاد زیاد بپرهیزید
- گفتگو را با انتقاد، سرزنش یا شرمساری نوجوانان خود شروع نکنید. وقتی نوجوانانتان در مورد مشکل یا چالشی که با آن روبرو هستند به شما می‌گویند با درک و همدل باشید. به آنها کمک کنید بدون تحقیر یا سخنرانی در مورد آنچه می‌توانستند بهتر انجام دهند فکر کنند.
- به طور منظم با آنها وقت بگذرانید
- شام را با هم بخورید، یا از آنها دعوت کنید در حین انجام کارها به شما بپیوندند، سپس در راه خانه در مکان مورد علاقه آنها میان وعده بخورید. همچنین می‌توانید یک ورزش جدید یاد بگیرید یا با نوجوانان خود سرگرمی جدیدی داشته باشید.
- حضور داشته باشید
- وقتی نوجوانانتان به شما نیاز دارند، تا حد امکان در کنارشان باشید. در مسابقات از آنها حمایت کنید و زمانی که نیاز به شانه ای برای تکیه دادن (یا گریه کردن) دارند برایشان وقت بگذارید.
ایجاد یک پیوند قوی با نوجوانان ضروری است. تحقیقات نشان می‌دهد که نوجوانانی که پیوندهای محکمی با والدین خود دارند و به طور منظم با آنها وقت می‌گذرانند، مشکلات رفتاری کمتری دارند. آنها همچنین کمتر در رفتارهای بزهکارانه یا مخاطره آمیز شرکت می‌کنند.
بیشتر بخوانید: درس‌هایی از سختی: 6 ویژگی که افراد موفق از دوران کودکی سخت خود می‌آموزند
اگر نوجوان شما بخواهد جدا زندگی کند، چه باید کرد؟
اگر نوجوانتان به شما بگوید که می‌خواهد جدا زندگی کند، ممکن است شوکه شوید. اما اگر نوجوان شما موضوع را مطرح می‌کند، ارزیابی عینی موقعیت بسیار مهم است.
بیایید بگوییم که نوجوان شما به اندازه کافی بزرگ نیست یا هنوز قادر به زندگی مستقل نیست. اگر چنین است، بهتر است نوجوان خود را در خانه نگه دارید یا از نوجوان خود بخواهید با سایر اعضای خانواده که از شما جدا هستند زندگی کند (اگر این گزینه مناسبی است).
اگر نوجوانتان بخواهد جدا زندگی کند، می‌توانید اقداماتی را انجام دهید:
- دلیل واقعی را دریابید
- سعی کنید ریشه این موضوع را پیدا کنید که چرا او می خواهد خانه را ترک کند و جدا زندگی کند. نوجوان شما ممکن است بخواهد استقلال بیشتری داشته باشد یا ممکن است بخواهد نزدیکتر به مدرسه زندگی کند.
- با آرامش به موقعیت نزدیک شوید
- اگر نوجوان شما در حین دعوا تهدید به ترک کردن خانه کرد، اطمینان حاصل کنید که هر دوی شما زمان و فضای لازم را برای آرامش دارید تا بعد درباره آن دوباره صحبت کنید.
- با هم مشکلات را حل کنید
- اگر یک رابطه یا مشکل خانوادگی دلیل اصلی تمایل نوجوان شما به ترک خانه است، باید فورا به آن رسیدگی شود. شما می توانید این کار را با حل تعارضات والدین و نوجوانان خود یا شرکت در خانواده درمانی انجام دهید.
- به نوجوان خود کمک کنید تا ارزیابی کند که آیا برای این کار آماده است یا خیر
- بسته به سن و سطح بلوغ نوجوان خود، می‌توانید با آرامش، واقعیت‌های جدا زندگی کردن مانند اجاره، بیمه، مواد غذایی و غیره را بیان کنید. اگر موافق باشید که مستقل زندگی کنند ممکن است لازم باشد به نوجوانان خود مهارت های زندگی مانند آشپزی یا بودجه بندی را آموزش دهید تا آنها را برای حرکت آماده کنید.
سخن پایانی
ایجاد یک رابطه سالم والدین و نوجوان نیازمند زمان و پشتکار است. هر زمان که با نوجوانان خود ارتباط برقرار می‌کنید، همدلی و احترام اساسی نشان دهید.
اطمینان حاصل کنید که آنها احساس می‌کنند که گویی شما با آنها همانند دیگر مردم رفتار می‌کنید، نه مشکلاتی که باید حل شوند یا پروژه‌هایی که باید روی آنها کار کرد.
همانطور که یک رابطه قوی با نوجوانان خود ایجاد می‌کنید، آنها نیز مشتاقانه منتظر گذراندن وقت با شما و خانواده هستند!
